مطالعه توضیح ستارگان در کهکشان ما نشان داده است که این مجموعه عظیم به قرص کم و بیش پهن شده ای شباهت دارد در حقیقت آن را اغلب به سنگ آسیابی عظیم یا عدسی دوسو کوژی تشبیه می کنند .
کهکشان ما چون از بالا نگاه شود ، دایره ای شکل به نظر می رسد و ستارگان در آن الگویی مارپیچی را پدید می آورند . چون از کنار به آن نظر شود نازک بودن آن آشکار می گردد .
قابل قبول ترین رقم برای قطر کهکشانها 100000 سال نوری است حداکثر ضخامت آن در حدود 10.000 تا 15.000 سال نوری بر آورده شده است .
خورشید با منظومه سیاراتش ، جایگاه بی اهمیتی را در آن اشغال می کند . منظومه شمسی به فاصله تقریبی 30.000 سال نوری از مرکز و خیلی نزدیک به صفحه معدل النهار کهکشانی قرار گرفته است .
چون از سیاره ی کوچک خود به این انبوه ستارگان نگاه کنیم ، دو منظره ی متمایز را خواهیم دید . در امتداد موازی با قطب کهکشان در نتیجه نازک بودن کهکشان ، ستارگان به زمینه ای تاریک دیده می شوند . دید موازی با صفحه ی معدل النهاری ، متفاوت است . ستارگان نزدیکتر به نوار نورانی کم سویی (راه کاهکشان ) دیده می شوند که خود محصول نور بیلیونها ستاره ی موجود در قسمت ضخیم کهکشان ماست .
پس این نوار نورانی ، از امتداد صفحه ی معدل النهار کهکشان ما حکایت می کند .
شکل و ابعاد کهکشان ما را می توان از روی مطالعه ی ستارگان به دست آورد.
یکی از نخستین تلاشهایی که در این راه انجام شد بوسیله
1. پیدا کردن تعداد نسبی ستارگان قدر مطلقها مختلف در فضای نزدیک به خورشید.
2. پذیرفتن این نکته که همین اعداد نسبی ، یعنی همین ترکیب، در فضای دور از خورشید نیز درست است .
3. محاسبه اینکه در هر امتداد چند تا از هر گروه باید وجود داشته باشد تا عده و ا واقعی ستارگان در آن زاویه ی خاص توضیح داده شود .بدین طریق فاصله تا لبه ی کهکشان در آن امتداد معلوم گردد.
تجزیه و تحلیل جدید ، تصحیحی را به خاطر اثر ماده ی میان ستاره ای در محاسبات کاپتین وارد می کند و به شکل عدسی دوسو کوژی به قطر 100.000 سال نوری ، که بیشتر بدان اشاره شد ، دست می یابد . روش دیگر برای بر آورد اندازه کهکشان ما ، بر خوشه های ستاره ای کروی مبتنی است.
خوشه ی کروی ، چنانکه از نامش بر می آید ، انبوهی از ستارگان است که به شکل کره ای گرد هم آمده اند .
یکی از زیباترین خوشه های کروی ، که به دشواری به چشم برهنه می آید ، M13 در صورت فلکی جاتی است . مطالعات تلسکوپی آشکار نمی سازد که این خوشه ی کروی اقحاط از بیش از 500.000 ستاره تشکیل شده است . که 50.000 آن را تک تک می توان شمرد . عده ی باقیمانده را فقط می توان تخمین زد ، زیرا به قدری نزدیک به یکدیگرند که شمردن آنها امکان پذیر نیست.
بسیاری از خوشه های کروی دارای ستارگان RR- شلیاقی هستند .
مطالعه ی فاصله ی بیش از یکصد خوشه ی کروی معلوم می کند که توزیع آن به صورت گویی گرداگرد کهکشان ما است و راه کاهکشان این گوی را به دو نیمه می کند . قطر این گوی کاملاً با مقدار راه کاهکشان (100.000 سال نوری) مطابقت دارد و این معرفت ما از اندازه ی کهکشان را تأیید می کند .
